Een gesprek met Cassandra Koning, kwartiermaker van Volante. Op onze zoektocht naar inspirerende voorbeelden kwam ik in gesprek met Cassandra Koning, kwartiermaker VBHC voor Volante. Volante (letterlijk vertaald: vliegwiel), is een samenwerkingsverband van vier GGZ instellingen (Lentis, Dimence Groep, GGZ Noord Holland Noord en GGzE) die, geïnspireerd door de krachtige werkwijze van de Santeon groep, zelf zo’n ‘lerende organisatie’ opzetten. Kwaliteit en innovatie zijn de belangrijkste drijfveren, VBHC is het belangrijkste centrale thema voor de inhoudelijke samenwerking.
Maar hoe geef je invulling aan Value Based (mental) Health Care? Hoe kun je waardegedreven zorg in ggz-termen vertalen? Wat is toevoegende waarde voor de ggz-cliënt? En hoe meet je of iets waarde toevoegt voor de cliënt? En hoe ga je leren van elkaar om uiteindelijk de kwaliteit van zorg op een nog hoger peil te brengen? In een uur hebben we niet alle antwoorden paraat, maar wel een ontzettend leuk gesprek gevoerd. En dat is ook precies de fase van Volante: informeren en enthousiasmeren. Want VBHC sluit enorm goed aan op wat zorgprofessionals beweegt in de zorg: waarde toevoegen, herstel bevorderen. Volgens Cassandra past VBHC daarmee ook heel goed bij de ggz. Het zit al in onze genen.
Veranderkundig proces
Maar wat ook duidelijk wordt, is dat VBHC een veranderkundig proces is. Het vraagt om leiderschap, vertellen en ervaren. Organisatorische vraagstukken beantwoorden in het licht van VBHC, focus bepalen en vasthouden. Anders gezegd: VBHC doe je er niet bij. Maar je kunt klein beginnen, en dat is precies wat men gaat doen. Een grote groep vertegenwoordigers en inhoudelijk deskundigen van voornoemde organisaties heeft gezamenlijk thema’s vastgesteld die binnen de organisaties leven. De volgende fase zal zijn om ook hierin keuzes te maken die zich goed lenen voor een VBHC-proces. En vervolgens het opzetten van een systeem waarin men de verbinding gaat leggen met de initiatieven die opgestart worden, zodat een lerende organisatie snel gevoeld én gevoed wordt.
Om dat te kunnen doen, moet je met elkaar kijken naar (uniforme) uitkomsten versus kosten. Immers, leren van elkaar vraagt ook om betekenisvolle data. Dat gaat niet vanzelf, zo weten we inmiddels allemaal. Maar er is al veel informatie voorhanden. Er zijn echter ook valkuilen, want het is heel verleidelijk om vooral te kijken naar procesuitkomsten zoals verkorten van wachttijden, snellere doorstroom, minder behandelminuten en minder drop-outs. Maar bij VBHC gaat het toch echt om uitkomstmaten die voor de cliënt relevant zijn tegen acceptabele kosten. De ggz heeft inmiddels veel inspiratie voor VBHC in zorgstandaarden, ‘blended’ ggz aanbod en veel innovatieve ideeën om de zorg efficiënter in te richten. Zo zou je met behulp van de VBHC-aanpak met cliënten, ketenpartners, zorgprofessionals en andere stakeholders creatiever kunnen omgaan met goede nazorg, waardoor met name het afschalen van intensieve zorg wellicht eerder mogelijk is, terwijl er toch optimale zorg voor de cliënt beschikbaar blijft. Winst voor de cliënt en ook gunstigere kosten voor de organisatie. Het kan. Waarom niet? En een mooi neveneffect: kortere wachttijden. Maar dat was niet het primaire doel. Dat was zorgdragen voor uitkomsten die de cliënt als waardevol ervaart, zoals snel van zijn klachten af zijn, maar wel een vangnet hebben om even op terug te kunnen vallen.
We sluiten af met de conclusie dat VBHC van waarde is voor de cliënt, maar óók voor de zorgprofessional. Het is een aanpak die bij beiden heel goed past. Dat inspireert! Dankjewel Cassandra.
